Soğuk olduğum da doğru bu duygu ritmimi düğümler.
Artık yok düşünmeler, üzülebilirim de ben,
Görmezden gelip hayatı dillendiremezken.
Oturmuyorum, değilim artık olduğum yerde.
Kaybettin mi günleri, bak kalkıp gideceğim derde.
Bırak gideyim artık, sevmiyorum ikilemleri.
Darmadağın oldu geçen tüm iklimlerim.
Daha önce hiç görebildin mi bu ekşi suratı
Geçemiyorum artık karanlık bir sokağı
Göremediğin uçsuz fırtınan gözü gibi.
Tozunu göğe bırakıp, ardına bakmayan uykunun dibi.
Derman istemiyorum, hayatım artık bir hayli serin.
Sen adetlere bakma yoluna seril.
Bu coşkunun tarifi, çıldırmak gibi derin.
Kapalı kapıların ardında, yoklukta bir yerin.
Mutluluklar anlatılır derdim biraz zaman eskiden.
Fakat kırılgan parmaklarım yazardı kendinden.
Anlatamayacağım yine ağlamayacak yüreğim.
Yüreğimden düşmez artık bir sevgi selim.
Artık sevmiyorum sayıklamayı, güya aşkın hezimetiymiş acılar.
Böyle diyip kandırdım kendimi, nedendir tüm bu sancılar?
Zaten kimseye aşık değildi sözlerim, bunlar ısmarladıklarım.
Hesabı ödedim kalanlar bahşiş misali sakladıklarım.
Dilim kötü değil sen duymuyorsun yükselen sesi.
Bunca sene susan bir şairin göğe çıkan satırları
Sonuçlarım acımasız yalanlarıma katma değer vergisi
Aynı bugün gibi dünde sahipsiz sokak başları..
/v.a.ceylan/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder